ตระ ๑ หมายถึง [ตฺระ] น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
น. ชื่อเพลงหน้าพาทย์ที่ใช้อัญเชิญเทพเจ้าและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เรียกว่าเพลงตระเชิญ.
[ตฺระ] น. แถบ, แปลง, (ใช้แก่ที่).
[ตฺระกน] ว. มีมาก; งาม.
[ตฺระ-] น. ผักบุ้ง. (ข. ตฺรกวน).
[ตฺระ-] ก. กอด, เกี่ยวพัน, กระกอง ก็ว่า. (ข. ตฺรกง).
[ตฺระ-] (โบ) ก. ใคร่, อยาก, ยินดี, เช่น พ่อเอ๋ย ใช่ตั้งใจแก่ความกําหนัดในความตระกัดกรีธา. (ม. คําหลวง กุมาร), กระกัด ก็ว่า.
[ตฺระ-] ว. งาม; ประหลาด, แปลก ๆ; หลาก, มีต่าง ๆ.